UITVAART VAN PATER HARRY VAN DE VEN

HEYTHUYSEN, 31 JANUARI 2008

B E G R O E T I N G

Wij mogen hier bijeen zijn, deze middag , voor de laatste keer rond het wel is waar dode lichaam, maar toch de levende aanwezigheid van onze dierbare Harry van de Ven, in de naam van een liefdevolle en barmhartige God, die wij noemen mogen: “Vader Zoon en Heilige Geest”.

Ik mag U  deze middag hier, in de Parochiekerk van Heythuysen, van harte welkom heten, U allen, confraters, familieleden, vrienden en kennissen van onze goede Harry van de Ven. Hij zelf wil U ook welkom heten en U allemaal van harte danken voor Uw aanwezigheid. Vele, vanuit Afrika maar ook van elders zijn op dit uur innig met ons verbonden. Ze hebben ons geschreven om ons hun deelneming te betuigen en te zeggen hoe graag zij hier zouden hebben willen zijn.

AFSCHEID

Wij willen vanmiddag, met deze viering, afscheid nemen van die goede Harry, zoals vele hem noemen, hem met tegenzin uit handen geven en hem toevertrouwen aan de goede God, die wij nu al horen zeggen: “Kom , goede en getrouwe dienaar, treed binnen in het Koninkrijk van de Heer”. Wij willen hem begeleiden op zijn weg naar volle ontplooiing van zijn menszijn in de nabijheid  van de Heer van alle Leven, om daar eeuwig te kunnen genieten  van Gods liefdevolle aanwezigheid.

Wij willen, samen met Harry, God van harte danken van dit mooie, ja prachtige, missionaris leven.                                                                                                 

Hij kon zelf ook zeggen : “Het is mooi geweest ! “. Natuurlijk had hij nog graag wat dingen willen afmaken, de volledige wederopbouw van het hele complex van de parochie van Badiya , het netjes overdragen van de parochie aan de lokale clerus en zelf afscheid nemen van zijn geliefde mensen daar.

Ja , Harry was een bijzonder mens en een uitzonderlijk missionaris. Daar zijn wij God en hem ook zeer dankbaar voor. En dat gaan we vieren.

Harry’s hart was  in Afrika, in Congo , in Ituri, in Bunia en Badiya gebleven, tot op het laatste bewuste moment. Congo en de mensen daar, daar had hij het nog over. Daarom ben ik ook dankbaar dat deze viering wordt opgeluisterd door Afrikaanse gezangen, gebracht door een speciaal koor. Zo is Harry’s Afrika duidelijk  vanmiddag hier aanwezig tijdens  deze dank en afscheidsviering.

GEBED OM VERGEVING

Worden we nu een ogenblik stil, vragen wij God, Harry en elkaar om vergeving

Wij hebben wellicht toch niet altijd Harry  en elkaar in ieders eigenheid gewaardeerd, hem en elkaar niet alle ruimte en vrijheid  gegund en elkaar niet altijd met voldoende eerbied en liefde benaderd. Wij vragen om vergeving en zingen met het koor het

KYRIE ELEISON

MOGE  de liefdevolle Vader zich over Harry en ons allen neerbuigen,

ONS door zijn Zoon Jezus zijn bevrijdende liefde schenken,

En ons in zijn Geest omarmen en leiden tot de volheid van eeuwig LICHT en LEVEN.

ONTSTEKEN VAN HET LICHT

Harry heeft  in het leven van heel veel mensen licht gebracht. Juist in de meest donkere momenten, in tijd van onlusten, oorlog en geweld. Hij is naast mensen blijven staan in moeilijke omstandigheden  en heeft ze niet in de steek gelaten. Mag dat licht voor hen allen blijven schijnen door de dankbare herinnering  aan Harry’s  missionaire aanwezigheid in hun leven.

Mag ik neven en nichten uitnodigen om ieder een kaars aan te steken rond  het dode lichaam van Harry, als teken van het licht dat hij was en nog steeds is in het leven van velen.

Wij zingen daarbij , met het koor het GLORIA : NZA IWISA BANZIO

OPENINGSGEBED

Al goede vader,

Wij zijn  U dankbaar voor het mooie missionaris leven van  onze goede Harry van de Ven. Hij was en is ons en velen zeer dierbaar, en gewaardeerd om zijn betrokkenheid op - en inzet voor mensen, voor het licht dat hij velen bracht die in duisternis verkeerden; voor de hoop die hij  bracht bij hen die de wanhoop nabij waren.

Wij moeten afscheid van hem  nemen, en geven hem vandaag uit handen. Wij vertouwen hem aan U toe  in de zekerheid dat hij nu reeds met  volle teugen mag genieten van het leven in Uw heerlijkheid.

In dankbaarheid gedenken wij hem. Laat hem te midden  van ons voortleven, in de mooie herinneringen die we aan hem met ons meedragen in ons hart.

 Wij vragen U dat door Jezus, Uw Zoon en onze broeder, die met U en de Geest leeft vandaag en alle dagen van ons leven tot in uw heerlijkheid. Amen

EERSTE LEZING

We gaan nu luisteren naar een 1^ste lezing: De weg van de graankorrel. (Zie Johannes 12, vers 20-26) Mag ik Hans hiervoor uitnodigen.                                              

 
Tussenzang: Ina Sizee

Overweging: Provinciaal pater Jan Mol

HOMELIE

Ik heb als evangelie tekst voor de viering van vandaag het begin van de bergrede gekozen: de zaligsprekingen uit het evangelie van Mattheus 5.        Ik dacht zo dat deze centrale tekst zeer toepasselijk is op het prachtige missionaris leven van Harry.  In zijn 47-jarig missionariswerk heeft Harry op zijn heel eigen wijze deze boodschap beleefd, gestalte gegeven en uitgedragen.

Harry was zo een bijzonder man. Helemaal geen hoogvlieger, maar  weldegelijk een rustige, hard werkende man, die zeer dicht bij zijn mensen stond, op hen zeer betrokken en met hen zeer verbonden, niet opvallend, maar gewoon met de mensen op trekken. Hij hield van zijn mensen en was ook door hen zeer geliefd. Zonder enige pretentie, was hij gewoon aanwezig onder hen en viel op door op een buitengewone wijze gewoon te doen.

Natuurlijk ging Harry na zijn priesterwijding in 1961 naar Congo en naar het “Lakske”, het voormalige vikariaat van Lac Albert, op dat moment al bisdom Bunia geheten. Hij ging in de voetstappen van zijn Heeroom, Jan Aarts, die daar al jaren werkzaam was.

Hij werd benoemd in de streek van de Kilendu taal, een tamelijk moeilijke soudanese of nilotische taal. Hij ging er aan staan met vertrouwen en groot verlangen zijn missiewerk daar te beginnen, in de basispastoraal. Dat is zo gebleven heel zijn leven lang.

MULELE OPSTAND IN BUNIA

Al gauw deden de eerste grote problemen zich voor in dat grote land dat spoedig Zaïre genoemd ging worden. In 1964 brak de Mulele opstand uit, en liep ook hij, zoals alle missionarissen, grote gevaren, ze donken onder, verborgen zich, werden gevangen gezet, en werden vaak met de dood bedreigd. In het bisdom Bunia hebben we toen 3 confraters verloren die door geweld zijn omgekomen. Harrie werd met anderen geëvacueerd, maar zodra het kon was hij weer terug op zijn post, om gewoon zijn werk door te zetten.

Jaren later moest hij weer een moeilijke periode beleven. Door groot misverstand tussen de leiding van het bisdom en de missionarissen, moest hij zijn werk in het Kilendu gebied opgeven. Hij moest naar een ander gebied met een nieuwe taal. Het was een zware opgave, maar hij ging de uitdaging met goede moed aan, en kwam zo in Badiya terecht, in het zuidelijk gedeelte van het bisdom met heel andere mensen en gewoonten. Hij leerde ook daar de mensen kennen, te beminnen en zich voor hen in te zetten.

BURGEROORLOG

Maar dan kwamen er weer nieuwe problemen. Een burgeroorlog brak uit en ook Badiya werd in dat geweld meegesleurd. Moordpartijen, plunderingen, bedreigingen, vernielingen, hij bleef zolang als het ging bij zijn mensen, en zette zich daarna totaal in voor de wederopbouw van de parochie, niet alleen in de materiele zin maar zeker nog veel meer om de menselijke wederopbouw. Hij was onvermoeibaar, en wist heel veel mensen , ook hier in Europa achter zich te krijgen om alles op alles te zetten voor het slagen van zijn inspanningen voor zijn mensen.

Daarom was het voor Harry ook zo moeilijk, niet alleen om zijn ziekte te aanvaarden die hem zo snel naar het einde bracht, maar vooral ook omdat er nog zo veel te doen stond, omdat hij de zaken wilde afmaken  en zorgvuldig wilde overdragen, als ook rustig afscheid wilde nemen van zijn mensen. Het was bovendien ook zo moeilijk voor hem in die laatste maanden om al die gevoelens te verwoorden en tot uitdrukking te brengen .Maar ik ben er van overtuigd, hem kennende, dat hij deze offers heeft gebracht, voor het welzijn van zijn mensen

EEN GELIEFD PERSOON

En als ik dan zo al de reacties van  confraters, familieleden, vrienden en kennissen beluister naar aanleiding van zijn overlijden, dan zie, luister en lees ik, dat Harry door velen geliefd was, en bewonderd. Ik citeer: “zijn eenvoud en rustig geloof, zijn grote betrokkenheid op mensen die hij niet in de steek kon laten, zijn moed om telkens maar weer naar hen terug te keren in die onrustige uithoek, zijn trouw.” Dat was Harry helemaal.                                                

Toch een bijzonder mens, in het gewoon menselijke naast mensen staan. Toen ik tot iemand van de familie zei dat ik vond dat ze zo met zorg hem bleven omringen en na zijn dood zoveel deden om hem een mooie begrafenis te geven, werd er geantwoord: hij was toch zo een bijzonder mens. Hij is dat helemaal waard.

Ik mag nu ook wel verklappen dat door een aantal mensen uit zijn vriendenkring  eind vorig jaar al een aanvraag voor hem werd ingediend tot het verkrijgen van een koninklijke onderscheiding. Men moet dan motieven formuleren om aan te geven dat Harry die wel degelijk waard is. Ik denk dat het echte motief is en blijft dat hij zo bijzonder was en buitengewoon in zijn eenvoudige aanwezigheid bij mensen,ook in moeilijke en zelfs dramatische omstandigheden. En zo heel gewoon Gods liefde voor ieder mens uitstralen en doorgeven.

Harry, heel veel dank voor wat jij als missionaris was, voor ons een voorbeeld, voor vele een steun, voor allen  iets bijzonders dat jij ons hebt aangereikt. Het ga je goed. Blijf vanuit de plaats waar je nu bent zorg dragen voor jouw mensen, maar ook voor ons allemaal. Velen zullen je missen. Tot weerzien bij God.  

GEBED OVER DE GAVEN

Samen met brood en wijn, bieden wij vandaag onze goede Harry van de Ven aan. Vol vertrouwen geven wij hem uit handen . Wij vertrouwen hem U toe. Moge hij volledig openbloeien in Uw goddelijke aanwezigheid. Wij  weten hem bij U in goede handen. Zijn leven hier temidden van ons was geheel gericht op het verkondigen, en het doen ervaren van Uw liefde voor ieder mensenkind. Mogen hij vanuit bij U ons hier verder helpen met dezelfde weg te gaan als hij. Dat vragen wij U door Christus onze Heer. Amen

SLOTGEBED

Heer wij zijn U  dankbaar dat wij hier samen waren  en dus U hier aanwezig was in het WOORD dat U ons te horen gaf en in de teken van brood en wijn, tekenen van de gave van Uzelf aan ieder van ons.

Wij danken dat onze goede Harry van de Ven hier vanmiddag voor het laatst lichamelijk onder ons aanwezig was.

Nogmaals danken wij U voor hert prachtige missionaris leven van Harry. Dankbaar ook dat U hem nu reeds hebt opgenomen in uw eeuwige aanwezigheid.

Moge Harry onder ons blijven voortleven in de mooie herinneringen die wij van hem hebben en  vol liefde willen meedragen in ons hart.

Dat hij ons ook mag blijven inspireren de weg te gaan die hij is gegaan en zo gesltalte te blijven geven aan onze missionaris roeping.

Dat vragen wij door Kristus onze heer. Amen

De viering werd beëindigd  met een Marialied en een “In Memoriam” van  Aad Verduyn. En een slotwoord van Wim Van de Ven.

Daarna werd de Absoute gebeden; en de begrafenis had plaats op het kerkhof van  Sint Charles te Heythuysen.

MOGE HIJ RUSTEN IN VREDE

 Klik hier voor het bidprentje met tekst en foto.